Stanković je s podjednakom toplinom i razumevanjem slikao sve društvene sredine starog Vranja: i bogate i već osirotele čorbadžije, ali i trgovce i činovnike, čivčije, seljake, Cigane, a i prosjake ''bozjake'' , ljude poremećene psihe. U pričama o vranjskim bozjacima, o ljudima obolele psihe i čula, prvi u srpskoj književnosti sugestivno je prikazao duševna pomračenja, duševnu tamu i pomračenje uma, u čemu se približio velikom ruskom psihoanalitičaru Dostojevskom.
Download
0 komentar(a) :
Objavi komentar